Het reclamerecht gaat over de vraag wat wel en niet mag in reclame. Het bestrijkt zowel de verhouding tussen adverteerder en consument als tussen adverteerder en concurrent. Ten opzichte van beiden moet de adverteerder bepaalde regels in acht nemen.
Het Nederlandse reclamerecht is neergelegd in zowel algemene als specifieke reclameregels. De algemene reclameregels komen voort uit Europese richtlijnen over misleidende en vergelijkende Reclame en oneerlijke handelspraktijken. Ze zijn neergelegd in het burgerlijk wetboek en in de Nederlandse Reclame Code, die zelfregulering betreft.
Daarnaast bevatten bepaalde wetten specifieke regels voor reclame. Zo zijn specifieke reclameregels voor financiële producten en diensten te vinden in de Wet op het Financieel Toezicht en bevat de Wet op de Kansspelen specifieke regels voor reclame voor kansspelen.
Vergelijkende reclame waarbij de naam of het merk van een concurrent wordt genoemd, is in beginsel toegestaan, mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Voldoet de reclame niet aan deze voorwaarden en wordt het merk van een ander genoemd, dan is ook sprake van inbreuk op de merkrechten van de merkhouder.
Reclame en andere handelspraktijken mogen niet misleidend zijn ten opzichte van consumenten. Een handelspraktijk is misleidend wanneer informatie wordt verstrekt die feitelijk onjuist is of die de gemiddelde consument misleidt, waardoor hij mogelijk een besluit neemt dat hij anders niet had genomen.
Het reclamerecht heeft raakvlakken met het Telecommunicatierecht en met Privacy & Gegevensbescherming. Wanneer er een direct marketing mailing wordt uitgezet, moet ook worden gekeken naar deze rechtsgebieden.
Onze advocaten hebben ruime ervaring met de vele verschillende reclameregels en het bestrijden van onrechtmatige vormen van reclame en andere oneerlijke concurrentie.
