De toepasselijkheid van algemene voorwaarden is en blijft een voorwerp van geschillen tussen partijen.
In een recente zaak bij de rechtbank Rotterdam gaat de eisende partij die zich op de toepasselijkheid van zijn voorwaarden beroept, helaas nat.
De rechtbank constateert dat uit de overgelegde bewijsstukken enkel blijkt dat op de factuur staat vermeld dat eiseres algemene voorwaarden hanteert.
Vervolgens concludeert de rechtbank: “volgens vaste rechtspraak is het versturen van één factuur met daarop aan de onderzijde in kleine letters vermeld de toepasselijkheid van algemene voorwaarden onvoldoende om aan te nemen dat tussen partijen algemene voorwaarden zijn overeengekomen.”
Het is juridisch wat kort door de bocht, maar in de praktijk komt het er inderdaad wel op neer. Onthoud, er gelden in principe twee criteria: (i) zijn de voorwaarden door de wederpartij aanvaard, en (ii) is er tijdig gelegenheid geboden aan de wederpartij om kennis te nemen van die voorwaarden. Doorgaans gaat het nat op criterium (ii) – ook wel de terhandstellingsplicht genoemd – die er op neerkomt dat een kopie van de voorwaarden aan de wederpartij is verstrekt. Met een enkele verwijzing voldoe je daar in beginsel niet aan.
Lees hier de uitspraak.
