Het is vooralsnog nog niet echt het WK atletiek waar de Nederlandse equipe op gehoopt had. Sifan Hassan won weliswaar op indrukwekkende wijze goud op de tien kilometer, maar een dag later werd haar coach Salazar geschorst wegens het faciliteren van doping. Schippers moest vervolgens geblesseerd afhaken voor de finale van de 100 meter, en voor haar favoriete 200 meter.
Nu komt daar een derde probleem bij: sprintster Jamile Samuel en haar vriend polsstokhoogspringer Rutger Koppelaar waren maandagmiddag aanwezig op een sponsorbijeenkomst van hun persoonlijke kledingsponsor Nike. Pikant, omdat niet Nike maar Asics de kledingsponsor van de Nederlandse atletiekequipe is. Koppelaar deelde een foto van de bijeenkomst op zijn Instagram, en daarmee was de emmer voor de Atletiekunie vol. Hij werd naar huis gestuurd. Samuel niet, ondanks het feit dat ook zij op de foto te zien was.
Kan dit zomaar? Vermoedelijk wel. Veel sportbonden maken gebruik van zogenaamde topsportovereenkomsten. In die topsportovereenkomsten zijn de voorwaarden opgenomen waaronder de atleet opgenomen wordt in het nationale team, of namens het nationale team uitgezonden wordt naar internationale toernooien. Om deelname aan internationale toernooien te financieren, zijn sportbonden in veel gevallen financieel afhankelijk van sponsorinkomsten. Om die reden zijn in topsportovereenkomsten bepalingen opgenomen over het dragen van de juiste wedstrijd- en vrijetijdskleding. Voor een sponsor is het immers essentieel dat het publiek een atleet associeert met het merk van de sponsor, niet alleen als de atleet in actie komt, maar juist ook bij interviews en gelegenheden rondom de wedstrijd. Daar betaalt de sponsor ook voor.
Hier zit echter wel een spanningsveld: voor veel topsporters zijn persoonlijke sponsordeals financieel (en daarmee sportief) erg belangrijk. Denk bijvoorbeeld aan Rintje Ritsma die met Sanex de eerste commerciële schaatsploeg startte. Zij hebben er belang bij, dat een topsportovereenkomst ook ruimte laat voor persoonlijke sponsoring.
De Atletiekunie zal een en ander goed geregeld hebben in de topsportovereenkomst met hun topatleten. Wel is het natuurlijk meten met twee maten om de ene atleet wel, en de andere niet naar huis te sturen. Juridisch is daar niet heel veel tegen in te brengen: in principe mag een sportbond zelf een afweging van de betrokken belangen maken bij het beantwoorden van de vraag welke sanctie passend is bij een overtreding van de topsportovereenkomst. Zonder inzicht in de overeenkomsten van de beide sporters of nadere uitleg van de Atletiekunie is het echter gissen naar de reden dat de ene sporter wel, en de andere niet naar huis gestuurd wordt.
