Per e-mail ingebrekestellen mag. Dat volgt uit de wet. (Voor de kenners: zie artikel 6:82 BW en de toelichting daarop in Tekst & Commentaar.) Dus oordeelde de rechtbank Amsterdam recent in een geschil tussen een leverancier van kopieermachines en een gebruiker daarvan, dat het e-mailbericht van de gebruiker aan de leverancier “voldoet aan de vereisten voor ingebrekestelling als vermeld in artikel 6:82 van het Burgerlijk Wetboek (BW)”.
Tot zover niks geks dus. Waarom dan toch dit bericht op onze weblog? Omdat er mijns inziens wel iets vreemds is met dat mailbericht. Ik zal het proberen uit te leggen.
Het doel van een ingebrekestelling is om de andere partij (hier: de leverancier) nog een redelijke termijn te gunnen om alsnog aan een contractuele verplichting te voldoen – het kunnen “zuiveren” van een tekortkoming. Gebeurt dat niet, dan is die andere partij na verstrijken van die redelijke termijn juridisch in verzuim, en treden voor de ingebrekestellende partij (hier: de gebruiker) bepaalde rechtsmiddelen in, zoals bijvoorbeeld het recht tot schadevergoeding en/of het recht op beeindiging van het contract.
In het betreffende mailbericht is mijns inziens niet echt een termijn tot zuivering gegeven, zoals 6:82 dat vereist. Er wordt volgens mij alleen maar gesteld dat de leverancier ernstig in gebreke blijft bij het nakomen van contractuele verplichtingen, maar vervolgens wordt de overeenkomst in diezelfde e-mail op een termijn van 10 dagen beëindigd. Dat is mijns inziens net iets anders dan een termijn van 10 dagen geven om alsnog deugdelijk te presteren. Ook lijken de uitzonderingen van 6:82 niet op te gaan – namelijk dat het stellen van een redelijke termijn niet vereist is indien (i) tijdelijk niet kan worden nagekomen, of (ii) uit de houding van, in dit geval de leverancier, zou blijken dat aanmanen nutteloos zou zijn.
Lees hier de volledige uitspraak.
