Battle of forms

Wat nu als twee professionele partijen ieder naar de toepasselijkheid van hun eigen algemene voorwaarden verwijzen. Wie wint er?

De situatie dat beide contractspartijen naar hun eigen voorwaarden verwijzen, wordt ook wel de “battle of forms” genoemd.

Het Nederlands recht bevat daarvoor een uitgangspunt. Hoofdregel is dat het eerste aanbod “wint” – dus die algemene voorwaarden zijn dan van toepassing. De uitzondering daarop is het geval dat het tweede aanbod de voorwaarden van het eerste aanbod uitdrukkelijk van de hand wijst (en uiteraard de eigen voorwaarden wel van toepassing verklaart).

In de uitspraak van de kantonrechter te Alkmaar tussen partijen Basis en Teerenstra, ligt de casus mijns inziens iets gemakkelijker. Basis stuurt Teerenstra een offerte. (Onduidelijk is of Basis ook naar zijn eigen voorwaarden verwijst.) Teerenstra stuurt daarop een contract, waarin de eigen voorwaarden van toepassing worden verklaard en de voorwaarden van Basis van de hand worden gewezen. Dit contract wordt door Basis getekend.

Wegens vertraging in de werkzaamheden verzoekt Teerenstra Basis daarna een offerte doen voor extra werk, onder verwijzing naar het eerste project. Basis doet een offerte onder verwijzing naar zijn algemene voorwaarden en het extra werk wordt ook uitgevoerd.

De vraag is nu of de voorwaarden van Basis of Teerenstra van toepassing zijn. De situatie ligt hier mijns inziens dus iets gemakkelijker omdat er al een contract tussen partijen bestond ten aanzien van het oorspronkelijke project, en hierop zijn de algemene voorwaarden van Teerenstra van toepassing.  De enkele verwijzing in de latere offerte (na het sluiten van de overeenkomst) voor het extra werk maakt dat niet opeens anders, temeer niet nu Teerenstra in haar verzoek voor het extra werk nadrukkelijk naar het bestaande project verwijst.

Overigens komt in deze uitspraak de terhandstelling als zodanig niet aan de orde. Dat is en blijft ook altijd een punt van aandacht, dus let daar goed op.

Lees hier de hele uitspraak.