De kantonrechter te Assen heeft overwogen dat een boetebeding in een overeenkomst tussen VISA en een geanonimiseerde consument-gebruiker van een credit-card, onredelijk bezwarend is.
Volgens de kantonrechter zijn het belang van het boetebeding en het bedrag van de boete als zodanig niet bezwarend. Het belang betreft in casu het aansporen van de gebruiker om de creditcard te retourneren en onrechtmatig gebruik te voorkomen, en de boete betreft euro 23,= per dag.
Echter, nu in het betreffende boetebeding geen limiet is opgenomen, dient dit naar het oordeel van de kantonrechter al te leiden tot het oordeel dat het beding onredelijk bezwarend is. Ratio: de gebruiker verkeert immers – doordat er geen limiet is gesteld aan de boete – in onzekerheid doordat de boete eindeloos kan doorlopen. Bovendien staat de boete naar het oordeel van de kantonrechter niet in een redelijke verhouding tot de hoofdvordering.
De zaak komt op mij wel wat merkwaardig over. Als het achterliggende belang en het bedrag van de boete als zodanig wel te rechtvaardigen zijn, waarom dan toch het beding in zijn geheel ongeldig verklaren? Het argument van de in onzekerheid verkerende gebruiker vind ik ook niet heel overtuigend. Immers, je weet als gebruiker toch dat een dergelijke boete boven je hoofd hangt, en dat die boete doorloopt zolang je niet aan je verplichtingen voldoet?
Volgens mij had de kantonrechter het gevorderde bedrag ook (sterk) kunnen matigen.
Gepubliceerd op 19 februari 2008 categorieën Commerciële contracten
Bron: Rechtspraak.nl
Deze blog is automatisch geïmporteerd uit een oudere versie van deze website. Daarom is de lay-out mogelijk niet perfect.
