Vandaag, donderdag 11 juni 2015, diende een kort-geding dat in de opening van het acht uur journaal een unieke rechtszaak werd genoemd. Het gaat om een zekere Chantal waarvan in januari 2015 oude opnames (van 3 jaar daarvoor) verschenen op Facebook. Het betrof seksuele activiteiten met haar toenmalige vriend. Dat een dergelijke filmpje op het puriteinse Facebook kon worden geplaatst wekt verbazing, zo werd in 2013 de Facebook-pagina van de NOS zelfs voor straf een dag op zwart gezet omdat in een bericht over een in de collegezaal porno kijkende docent een afbeelding met naakt te zien was.
Het filmpje van Chantal werd snel offline gehaald, na 1 uur (na notice vermoed ik, dus het zou er langer gestaan kunnen hebben). Kwaad was al geschied. Het filmpje is ruim gedeeld en onder andere het hele dorp van Chantal kent de beelden. Degene die de pagina op Facebook met het filmpje aanmaakte nodigde “echte” vrienden van Chantal uit, hij had dus inside informatie. De ex van Chantal ontkent.
De telefoon van Chantal was enige tijd gestolen, het zou dus ook een willekeurige derde kunnen zijn geweest die behalve over het filmpje ook over contactinformatie van Chantal kon beschikken. De vraag is echter waarom een willekeurige derde zoiets zou doen, een bekende ligt veel meer voor de hand.
Wijze les voor de jeugd (en ouderen), ook als een relatie top is wellicht beter geen opnames maken van intieme momenten. Een aanvullende reden is dat een dergelijke opname, ook in dit geval omdat Chantal ten tijde van de opnames minderjarig was, als kinderporno kwalificeert. Er zijn uit het buitenland schrijnende gevallen bekend van jongeren die door het leven moeten met het predicaat zedendelinquent, enkel omdat ze spannende foto’s of filmpjes van henzelf uitwisselden. Er bestaat discussie over de vraag of dit niet doorgeschoten is, feit is wel dat los van de kinderporno kant ook voor wraakzuchtige ex-en gewaakt moet worden. In Engeland is er zelfs een speciale strafbepaling voor wraakporno.
In de Amsterdamse zaak van vandaag is de inzet te achterhalen wie de informatie geupload heeft. Een legitieme vraag, en privacy belang van een uploader van onderhavig materiaal op een fake account moet als niet erg zwaarwegend worden gezien. Facebook beweert echter niet meer over de gegevens te beschikken. Ik vind het onzorgvuldig dat gegevens niet veilig gesteld zijn bij een om deze reden verwijderd account. Ik heb ook mijn twijfels. Maar een onderzoek bij Facebook laten plaatsvinden gaat wel erg ver, dat is wat Chantal wil. Ik denk niet dat de rechter dit zal bepalen.
Partijen hebben twee weken om er onderling uit te komen, dan beslist de rechter. Het zou goed zijn als de rechter aangeeft dat in evident onrechtmatige gevallen ook aan een particulier gegevens (zoals IP adres of andere informatie) verstrekt moeten worden. Dat is een open norm, veelal grijs ingekleurd en dan niet iets waarover een dienstverlener kan beslissen, maar onder omstandigheden zoals in deze zaak toch duidelijk zwart.
Op weg naar huis ben ik nog even van de fiets gestapt bij de Rechtbank om de verslaggever te woord te staan. Ardy Stemerding zegt vlak voor ik in beeld kom “mensen die er verstand van hebben” – mooie typering 🙂
