Wanneer een handelaar producten of diensten aan consumenten aanbiedt, mag hij de consument niet misleiden door essentiële informatie welke de gemiddelde consument nodig heeft om een geïnformeerd besluit over een aankoop te nemen weg te laten, en die de gemiddelde consument er dus toe kan brengen een besluit te nemen dat hij anders niet had genomen (een “misleidende omissie”). Het Europese Hof van Justitie heeft onlangs uitgelegd wanneer er sprake kan zijn van zo’n misleidende omissie.
Volgens het Hof moet bij de beoordeling of een handelspraktijk als een misleidende omissie kwalificeert rekening worden gehouden met de context waarin die praktijk plaatsvindt, met name de beperkingen van het gebruikte communicatiemedium (o.a. de beperkingen qua ruimte of tijd) en de maatregelen die de handelaar heeft genomen om de informatie op een andere manier aan de consument ter beschikking te stellen.
Wanneer de prijs van een abonnement bestaat uit zowel maandelijkse kosten als halfjaarlijkse kosten en bij de marketing van het product de maandelijkse prijs bijzonder in het oog springt, terwijl de halfjaarlijkse kosten worden weggelaten of niet in het oog springt, wordt dit als een misleidende omissie beschouwd. Voorwaarde is wel dat deze marketing de consument ertoe brengt een besluit over een transactie te nemen dat hij anders niet had genomen. De nationale rechter moet dit beoordelen en daarbij rekening houden met de beperkingen van het gebruikte communicatiemedium, de aard en de kenmerken van het product en de maatregelen die de handelaar daadwerkelijk heeft genomen om de essentiële informatie over het product langs andere wegen ter beschikking aan de consument te stellen.
Tot slot heeft het Hof overwogen dat bij een uitnodiging tot aankoop, onderstaande lijst een uitputtende opsomming bevat van de essentiële informatie die in zo’n uitnodiging moet worden verstrekt:
a. de voornaamste kenmerken van het product, in de mate waarin dat gezien het medium en het product passend is;
b. het geografische adres en de identiteit van de handelaar, in het bijzonder zijn handelsnaam, en, in voorkomend geval, het geografische adres en de identiteit van de handelaar namens wie hij optreedt;
c. de prijs, inclusief belastingen, of, als het om een soort product gaat waarvan de prijs redelijkerwijs niet vooraf kan worden berekend, de manier waarop de prijs wordt berekend, en, in voorkomend geval, alle extra vracht-, leverings- of portokosten of, indien deze kosten redelijkerwijs niet vooraf kunnen worden berekend, het feit dat er eventueel deze extra kosten moeten worden betaald;
d. de wijze van betaling, levering, uitvoering en het beleid betreffende klachtenbehandeling, indien deze afwijken van de vereisten van professionele toewijding;
e. voor producten en transacties met recht op herroeping of annulering, het bestaan van dit recht.
De nationale rechter moet beoordelen of de handelaar heeft voldaan aan zijn informatieplicht. Hij moet daarbij rekening houden met de aard en de kenmerken van het product, met het gebruikte communicatiemedium en de bijkomende informatie die de handelaar heeft verstrekt. Het feit dat de handelaar deze informatie heeft verstrekt in de uitnodiging tot aankoop, neemt niet weg dat deze uitnodiging niet op een andere manier als een misleidende handelspraktijk kan worden aangemerkt.
