Volgens mij een redelijk pijnlijke kwestie. Rechtspraak.nl vat de issue goed samen: “Autoplanning verdenkt een ex-werknemer van oneerlijke concurrentie en laat conservatoir bewijsbeslag leggen op de personal computer van de ex-werknemer. Bij het verlenen van het verlof voor dit beslag heeft de voorzieningenrechter bepaald dat door Autoplanning niet zelf kennis mocht worden genomen van de inhoud van de in beslag genomen informatie. Bij het leggen van het beslag heeft de deurwaarder zich – met toestemming van de voorzieningenrechter – doen bijstaan door een onafhankelijk deskundige. Die deskundige heeft Autoplanning informatie verstrekt die hem bekend is geworden doordat hij als deskundige bij de inbeslagneming kopieën heeft gemaakt van de computergegevens en documenten van de ex-werknemer. Autoplanning dreigt in een door haar tegen de ex-werknemer aanhangig gemaakte procedure gebruik te gaan maken van die informatie. De ex-werknemer vordert in kort geding onder meer een verbod daarop en intrekking van die door Autoplanning tegen hem aanhangig gemaakte procedure.”
De zogenaamde “fruits of the poisoned tree”-leer kennen wij in principe niet in het civielrecht. Dus waar de Officier van Justitie onrechtmatig verkregen bewijs niet mag gebruiken tegen een verdachte (weer actueel door niet gewiste gesprekken tussen verdachten en advocaten), daar mag dat in geschillen tussen burgers/bedrijven in principe wel, en is het aan de rechter om uiteindelijk te bepalen wat hij ervan vindt.
Ik moet zeggen dat mijn gevoel mij hier zegt dat de rechter de vordering wel had kunnen toewijzen. Waarom? Omdat hier de rechter bij zijn toestemming tot het leggen van dit beslag, nadrukkelijk heeft bepaald dat Autoplanning geen kennis mocht nemen van de inhoud van dat beslag. In dat proces is dus iets fout gegaan, en ik vind dat de rechter dat best mag “bestraffen”. De rechter gooit in casu de deur overigens niet helemaal dicht, maar verwijst naar de rechter die de eis in de hoofdzaak behandelt. Nog even afwachten dus.
Lees hier de uitspraak.
