De Europese Commissie prefereert digital rights management (DRM) boven heffingen. Dat blijkt uit een toespraak van Reinbothe, die verantwoordelijk is voor het Europese auteursrecht. In het geval van DRM wordt de toegang tot en het gebruik van een werk “gemanaged”, dat wil zeggen, gebruik kan worden beperkt (eenmalig, niet kopiëren, voor een maand etc.). Een heffing wordt toegepast op een blanco drager zoals een CD recordable en is dus minder afhankelijk van het gebruik. Bijna iedereen is voorstander van DRM: het ministerie van Justitie, professor Hugenholtz en nu dus ook de Commissie.
“I am confident that technology will overcome the remaining security gaps; that the markets will build up consumer acceptance; and that DRM systems will eventually be successful and become the established practice in many areas.”
De reden waarom men voorstander is van DRM wordt door Reinbothe als volgt samengevat:
“Digital Rights Management (DRM) systems enable digital solutions to license rights and administer payments of royalty on an individual scale.”
DRM maakt individueel beheer van rechten mogelijk. Om die reden zouden collectieve rechtenorgansiaties als Buma/Stemra tegen DRM zijn. Ik vraag mij af of toepassing van DRM tot individueel beheer zal leiden. De meeste rechthebbenden zijn al aangesloten bij collectieve rechtenorganisaties en hebben hun rechten overgedragen.
Om de reden om heffingen in te voeren zegt Reinbothe onder meer het volgende: “It was obvious that, at least in the analogue environment, the exclusive right of reproduction could either not have been enforced at all individually, or at least not without serious interference with the privacy of consumers. This lack of enforceability of the exclusive right of reproduction in the private sphere has, consequently, been an important reasoning for the levies. In the digital environment, this element is less strong, to say the least.”
Lees hier de toespraak.
