Recentelijk oordeelde de Rechtbank Midden-Nederland over de drempel die ten grondslag ligt aan het aannemen van (gezamenlijk) auteursrecht. Wanneer heb je voldoende creatieve inspanning geleverd om als (mede)auteursrechthebbende te worden aangemerkt?
Wat was er aan de hand
De casus was, in het kort, als volgt: het advies- en ondersteuningsbureau voor de huisartsenbranche Linkkers is in 2013 gaan samenwerken met PriHealth, een ontwikkelaar van maatwerksoftware ten behoeve van de zorgsector. Deze ontwikkelaar heeft de softwareapplicatie zorgIQ ontwikkeld, waarmee (aldus de website) zorgdiensten op het gebied van preventie, triage, terugvalpreventie en onderzoek aan onder meer huisartsen worden verleend.
Nu de ontwikkeling van zorgIQ heeft plaatsgevonden ten tijde van de samenwerking met Linkkers, stelt Linkkers dat ook haar het op de applicatie rustende auteursrecht toekomt. Omdat Linkkers voorts stelt dat PriHealth inbreuk op haar auteursrechten maakt – door de app zonder haar toestemming openbaar te maken en te verveelvoudigen – stelt zij op grond van artikel 843a jo. 1019a Rv. een exhibitievordering in. Door een dergelijke auteursrechtinbreuk (een onrechtmatige daad) ontstaat op grond van art. 1019a Rv. immers de ‘rechtsbetrekking’ met PriHealth die nodig is om op grond van art. 843a afschrift of uittreksel van ‘bepaalde bescheiden’ te kunnen vorderen. Met deze bescheiden zal Linkkers haar stellingen met betrekking tot de auteursrechtinbreuk door PriHealth later verder onderbouwen.
Juridisch kader
Voordat Linkkers inzage in deze bescheiden kan krijgen, dient zij echter aan te tonen dat zij auteursrechthebbende is. Het wordt anders immers moeilijk om te betogen dat PriHealth inbreuk op haar rechten maakt en er op grond van een onrechtmatige daad een rechtsbetrekking bestaat.
Op grond van het Endstra-arrest dient Linkkers daartoe aan te tonen dat de applicatie haar persoonlijk stempel draagt en dient ze te demonstreren welke (creatieve) keuzes zijn gemaakt en op welke wijze de vorm van de applicatie (mede) het resultaat is van scheppende menselijke arbeid en dus van creatieve keuzes van Linkkers. Linkkers moet dus een substantiële invloed hebben gehad in het ontwikkelen van de applicatie, in de vorm van creatieve keuzes. Ter onderbouwing dat Linkkers (mede)auteursrechthebbende is, stelt ze dat daarvoor voldoende is dat Linkkers en PriHealth ‘eendrachtig hebben samengewerkt om de applicatie te bouwen, waarbij zowel de inhoud als de structuur van de applicatie het gevolg is van op elkaar afgestemde eigen – scheppende – intellectuele keuzes van zowel PriHealth als Linkkers’.
Beslissing
De Rechtbank oordeelt echter anders. Uit de door Linkkers overgelegde bewijsmiddelen blijkt namelijk onvoldoende welke (creatieve) keuzes door haar precies zijn gemaakt en hoe de applicatie door deze keuzes van Linkkers tot stand is gekomen. Het bewijs waaruit volgt dat ‘veelvuldig overleg heeft plaatsgevonden tussen medewerkers van Linkkers en van PriHealth’, is in ieder geval onvoldoende om aan te nemen dat Linkkers daadwerkelijk creatieve keuzes heeft gemaakt. PriHealth stelt bovendien dat de inbreng van Linkkers voornamelijk zag op het inbrengen van haar contacten in het kader van sales-activiteiten. Bovendien vloeit voor Linkkers geen auteursrecht voort uit het beoordelen en verbeteren van teksten, nu dit geen voortbrengsel van de menselijke geest is dat auteursrechtelijke bescherming met zich meebrengt.
Derhalve heeft Linkkers onvoldoende bewijs overgelegd waaruit blijkt dat zij (mede)auteursrechthebbe ten aanzien van de applicatie is. Zodoende kan ze PriHealth ook niet verbinden de applicatie openbaar te maken en staat zij dus met lege handen. Kortom: het enkel aantonen van ‘eendrachtige samenwerking’ met de ontwikkelaar is onvoldoende; zorg dat je precies kunt laten zien welke van jouw creatieve keuzes hebben geleid tot de toststandkoming van het uiteindelijke beschermde werk.
