De Voorzieningenrechter te Groningen heeft gisteren uitspraak gedaan in het door de exploitant van BioStabil, ondernemer Bruno Santanera, aangespannen kort geding tegen de houder van de website www.biostabilsucks.nl. Op deze kritische website wordt Santanera afgeschilderd als een onbetrouwbaar en gewetenloos zakenman en zijn ‘wonderhanger’ – de via TellSell verkochte BioStabil2000 – als een waardeloos produkt (letterlijk: een “kermiskettinkje”). Ten aanzien van de vordering tot een verbod op het doen van kwetsende of smadelijke mededelingen oordeelt de rechter dat het “voor een ieder duidelijk is, althans duidelijk zou moeten zijn, dat het hier een eigen subjectief waarde-oordeel over de Biostabil van [gedaagde] zelf betreft” en dat niet in is te zien dat “de grenzen van het betamelijke in deze zijn overschreden en [eiser] zich deze uitlating niet moet kunnen laten welgevallen.”
Hoewel dit een mijns inziens redelijke uitkomst is, had er voor Santanera juridisch gezien toch wel meer in kunnen zitten, met name ten aanzien van de op het merkenrecht gebaseerde vorderingen (gezien ook vergelijkbare zaken zoals Constance Sars/Fisher). Kennelijk is het optreden van Santanera’s advocaat – ten opzichte van de niet door een advocaat bijgestane gedaagde – niet al te sterk geweest; in het vonnis wordt een aantal malen overwogen dat de stellingen van Santanera onvoldoende onderbouwd zijn. Jammer, want hierdoor ontbreekt op een aantal punten een inhoudelijk oordeel over de interessante aspecten van deze zaak.
