Heineken moet naast zijn eigen Beertender de Perfect Draft van Philips gedogen. Een aantal keren hebben Heineken en Philips geprobeerd om in samenwerking een thuistap te ontwikkelen. Uiteindelijk zijn beide partijen hun eigen weg gegaan, Heineken met het Duitse apparatenbouwer Krups en Philips met de Engelse brouwer Interbrew. In twee kort gedingen bij de Voorzieningenrechter van de Rechtbank Den Haag waarin 1 december een vonnis werd gewezen gaat het om de vraag of Philips inbreuk maakt op een handvol Nederlandse en Europese octrooien van Heineken.
De zaak is begonnen als een zaak, maar is gesplitst in twee zaken om het behapbaar te maken. De twee zittingen die hierop hebben gevolgd hebben in totaal twaalf uur geduurd. Daarbij zijn volgens de Voorzieningenrechter “een in omvang buitensporig pakket” producties ingebracht. Aangezien de materie ook nog zeer ingewikkeld is, heeft de Voorzieningenrechter besloten dat de zaken te complex zijn voor kort geding en de vorderingen van Heineken afgewezen. Dat is een zeer uitzonderlijk beslissing in kort geding, met name bij de Haagse octrooirechter.
Vervolgens heeft de rechter zich opmerkelijk genoeg toch nog wel uitgelaten over de vraag of er sprake zou zijn van inbreuk op de octrooien van Heineken. Heineken heeft hierover namelijk bericht in de media. De Voorzieningenrechter komt tot de conclusie dat dit voorshands niet het geval is, ook omdat een aantal van de octrooien mogelijk nietig zouden kunnen zijn. Dit maakt dat de tegenvordering van Philips wordt toegewezen. Op straffe van de verbeurte van dwangsommen verbiedt de Voorzieningenrechter Heineken te melden dat de PerfectDraft onder de beschermingsomvang van haar octrooien valt als daarbij niet tegelijkertijd wordt vermeld dat de rechter geweigerd heeft hiervoor een verbod uit te spreken.
Behalve een beschrijving van de moeizame procedure bevat het vonnis op het eerste gezicht juridisch weinig interessants. Opmerkelijk vond ik wel de beslissing dat een Nederlands octrooi niet herleefd als daarvan gedeeltelijk afstand wordt gedaan nadat het Europese octrooi gebaseerd op het Nederlandse octrooi vervalt. De logica daarvan is dat het Nederlandse octrooi ook is vervallen omdat het Europese octrooi is vervallen. Een afstandverklaring achteraf heeft kortom geen invloed meer. Dit roept natuurlijk wel de vraag op wat er gebeurd was als de afstandsverklaring had plaatsgevonden vooraf aan het het verval van het Europese octrooi. Ik vind (meer) verdedigbaar dat in zo’n geval het Nederlandse octrooi, althans het overgebleven gedeelte niet wordt aangetast.
