Anne de Hingh en Rob van den Hoven van Genderen, twee VU collega’s, schrijven vandaag in de NRC dat kwade bedoelingen niet strafbaar moeten zijn. Gedachten zijn vrij. Dat klopt. Als iemand denkt aan het vermoorden van een ander, of, waar het hier over gaat, misbruik van een minderjarig kind, dan is dat niet strafbaar. Op het moment dat gedachten in het openbaar worden geuit, komt strafwaardigheid in zicht. Zo hebben tweets waarin iemand zegt een ander te willen vermoorden tot veroordelingen geleid, bijvoorbeeld voor bedreiging.
Waar het hier om gaat is gesprekken op internet. Persoonlijk zie ik weinig positiefs in gesprekken van volwassenen met minderjarigen over seksuele aangelegenheden, dus de 40 jarige man die zich al dan niet voordoend als een tiener met een 12 jarige chat. Het is een lastige kwestie of het enkele voeren van een dergelijk gesprek strafbaar moet zijn. Vergelijkbare dilemma’s zijn bepaalde games, die soms verboden worden. Een game waar je bijvoorbeeld slachtoffers zo gruwelijk mogelijk moet vermoorden, Manhunt, is in Italië en UK verboden. Ook kun je denken aan een Sim City waar je een vernietigingskamp moet bouwen dat zo effectief mogelijk zoveel mogelijk mensen kan ombrengen. Ethisch verwerpelijk, strafbaar? Of een game waarin je kinderen seksueel misbruikt. De reden dat je een dergelijke game niet mag aanbieden, is dat door het spelen je virtuele kinderporno vervaardigt, en dat is strafbaar.
Waar het in NRC over gaat, is sexchats. De auteurs zijn tegen strafbaar stellen van absoluut ondeugdelijke voorbereiding. Ze gaan hiermee in tegen een arrest van de Hoge Raad. Op 27 mei 2014 bepaalde de Hoge Raad dat anders dan bij een absoluut ondeugdelijke poging (in welk geval al met de uitvoering begonnen is), de voorbereiding van in dit geval verkrachting van een niet bestaand 10 jarig meisje strafbaar is.
Het ging om een man die behalve de vergoeding voor het misbruik (760 euro) ook allerhande attributen bij zich had, zoals meerdere rollen tape en twee metalen kettingen met tepelklemmen. Het meisje naar wie de man op weg was bestond echter niet. De man werd niettemin schuldig bevonden aan voorbereiding van verkrachting (art. 242 Sr, jonger dan 12 jaar: art. 244 Sr):
“Voldoende is dat uit de bewijsvoering kan worden afgeleid dat de bewezenverklaarde gedragingen strekten ter voorbereiding van feiten als in de bewezenverklaring bedoeld en dat het opzet van verdachte op het begaan daarvan was gericht.”
Nu heb je sexchats en sexchats. Als twee volwassenen sexchatten en een van de twee doet alsof deze minderjarig is, ze gaan hun gang maar. Of, als er een site is child robot chat en iemand gaat daar met een minderjarige robot sexchatten, laat ze. Of, er komt een kindsexpop op de markt, voor misbruik. Abject, maar niet per se strafbaar.
Onder omstandigheden moet echter een chat met een volwassene die zich voordoet als minderjarige strafbaar zijn. Als bijvoorbeeld een agent zich voordoend als een minderjarige (zgn. lokpuber), zonder uit te lokken, iemand beweegt tot het maken van een afspraak (grooming). Of, als een virtueel meisje, zoals Sweetie, zich op verzoek uitkleed. Maar daar wordt dus verschillend over gedacht, wat goed is, want dialectiek leidt tot verbeterde kennis.
