Toen Snowden met zijn onthullingen kwam, was een eerste reactie “dat was toch al lang bekend”. Voor degenen die veiligheidsdiensten en technologische toepassingen volgden was het niet echt nieuws, hoewel ik moet toegeven:
“The scale of mass surveillance by governments around the world through, for example, the bulk collection of metadata and the monitoring of social media shocked even the most well informed individuals.”
Eenzelfde gevoel, dat van “dat was toch al lang bekend”, had ik bij de recente onthullingen rond Facebook. Het gebruik van op de persoon gerichte politieke campagnes door data analyse werd al gebruikt door Obama:
“Modeling was used to understand the electorate at the individual voter level. Finally, evaluating the results of experiments helped the campaign learn how its actions actually influenced people.”
Een verschil is dat bij Trump persoonlijke Facebook-profielen zijn gebruikt. Ik dacht eerlijk gezegd dat dergelijke doorgifte van Facebook data op grond van de Terms of Service kon, maar heb niet een dergelijke gebruiksvoorwaarde kunnen vinden.
Nu heeft Facebook een probleem, want het vertrouwen van gebruikers is geschonden. Voor een bedrijf waarvan de kernactiviteit het vermarkten van persoonsgegevens betreft op zich bijzonder. Hadden mensen anders verwacht? Blijkbaar wel.
Zuckenberg kruipt door het stof en heeft het over vertrouwen:
We have a responsibility to protect your data, and if we can’t then we don’t deserve to serve you.
Dat klinkt voor mij een beetje als McDonalds die zegt dat ze kwalitatief hoogwaardig voedsel leveren. Qua ingrediënten is daar mogelijk sprake van, maar het eindproduct blijft fast food.
Facebook legt een link met gegevensbeschermingsrecht “protect your data”. Voorzover ze zich aan de GDPR houden zal dat zo minimaal mogelijk zijn. In die zin is de GDPR een te ongenuanceerd instrument. Voor de slager op de hoek gelden in hoofdzaak dezelfde regels als voor Facebook. Het zou meer voor de hand liggen enige gradatie aan te brengen, en de regels voor bedrijven van wie het verdienmodel enkel gebaseerd is op het verwerken van persoonsgegevens strengere normen op te leggen.
Ik denk echter dat we die fase voorbij zijn. De samenleving en economie draait nu eenmaal voor een groot deel op data, en de verwerking van persoonsgegevens. Onthullingen als rondom Cambridge Analytica zijn wel mooie gelegenheden om nog eens stil te staan bij wat bedrijven allemaal van ons weten en met onze gegevens doen. Een moment van bezinning…
Ik denk het eerste. In geval van het tweede is data portabiliteit, waarvan ik eerder deze week aangaf het
een saai recht te vinden omdat het alleen ziet op het verkrijgen van gegevens die je zelf verstrekt hebt, boeiend. Juist bij sociale media als Facebook is veel van de informatie door de gebruiker verstrekt. Een uitgelezen mogelijkheid om een nieuw platform te beginnen. In een tijd waar mensen voor Spotify en Netflix betalen, wellicht dat er een social media platform kan komen tegen betaling, zonder al die verwerkingen van persoonsgegevens, althans wat minder. Over Phoenix gesproken, wie weet zien we Hyves of MySpace terug.
Deze blog is automatisch geïmporteerd uit een oudere versie van deze website. Daarom is de lay-out mogelijk niet perfect.
