Eerder berichtte ik al over de door BNN heimelijk opgenomen gesprekken (zie hier en hier). Ook was al bekend dat de rechter in kort geding het BNN toch verbood om die heimelijk opgenomen gesprekken uit te zenden. Inmiddels is de uitwerking van het vonnis gepubliceerd. De rechter weegt de belangen van BNN af tegen die van Verlinde, en komt m.i. terecht tot de conclusie dat het belang van Verlinde in casu zwaarder weegt. BNN heeft later in de media ook wel aangegeven dat het haar daar ook wel om te doen is geweest – ook BNN zag dit vonnis kennelijk als een overwinning, maar dan meer voor de privacy in het algemeen. Althans, zo heb ik dat begrepen. Het vonnis bevat nog wel één vermeldenswaardig punt. BNN heeft gesteld dat Verlinde toestemming had gegeven voor de uitzending. BNN heeft daar destijds ook beelden van uitgezonden, waaruit die toestemming bleek. Uit het vonnis volgt nu dat Verlinde tijdens de kort geding zitting kennelijk heeft erkend die toestemming in eerste instantie inderdaad te hebben gegeven, maar dat later weer te hebben ingetrokken. Verlinde heeft op de zitting het verloop van dat verdere gesprek kennelijk goed genoeg kunnen schetsen, althans voor de rechter. BNN heeft daartegen nog aangevoerd over een transcriptie te beschikken, waaruit zou blijken dat de toestemmign slechts deels zou zijn ingetrokken. Echter, die transcriptie is niet in het geding gebracht en, zo meent de rechter, is derhalve niet aannemelijk geworden dat Verlinde toestemming zou hebben gegeven. De rechter is op dit punt wellicht wat hard voor BNN. Het staat de rechter uiteraard vrij bewijs te waarderen, maar waarom wel Verlinde op z’n woord geloven, en niet BNN? Gezien de erkenning zijdens Verlinde voor toestemming, had ik het niet raar gevonden de bewijslast daar bij Verlinde te leggen. Mogelijk heeft de rechter gedacht dat Verlinde niet veel meer kon doen dan alleen zelf te verklaren. Ik weet ook niet of BNN op de zitting nog expliciet een bewijsaanbod heeft gedaan om die transcriptie alsnog over te leggen (wellicht ook lastig gezien dat de uitzending nog die avond was gepland), dat blijkt verder niet uit het vonnis. Overigens is de vraag of BNN daar uiteindelijk mee was weggekomen. Ik sluit niet uit dat BNN ook toestemming van Hoes gehad zou moeten hebben voor uitzending. We zullen het nooit komen te weten, denk ik.
Gepubliceerd op 4 augustus 2009 categorieën Informatievrijheid, Litigation, Privacy & gegevensbescherming
Deze blog is automatisch geïmporteerd uit een oudere versie van deze website. Daarom is de lay-out mogelijk niet perfect.
