Na de vele afkeurende reacties die naar aanleiding van de DWDD uitzending over Patricia Paay via o.a. Twitter naar buiten kwamen dit weekend eens gekeken bij uitzending gemist. Wat blijkt, Patricia Paay vertelt wat haar band is met Bowie, mooi verhaal, maar door Matthijs van Nieuwskerk, Leo Blokhuis en Giel Beelen krijgt het verhaal een banale draai. De ophef had zich dus, het zal eens niet, eigenlijk op dit trio mannen moeten richten.
Paay vertelt dat ze Bowie al kende voor hij beroemd was. Een songfestival op Malta in 1967. En dat ze daar veel met elkaar optrokken en Bowie een echte knuffelaar was. En dat ze strandwandelingen maakten. Hij had toen net een single uit, The Laughing Gnome, maar was de hele tijd Space Oddity aan het zingen. Hij vertelde dat het zijn nieuwe single zou worden. Op het strand, waar dan ook, steeds met zijn gitaar “En de hele dag ging dat maar, dat ene dreunende, ik denk wat een kutnummer jongen”. Dat is toch een geweldig verhaal. Twee jaar voor het een wereldhit wordt. En zij er helemaal gek van wordt. En dan vervolgt ze dat Angie (vrouw van Bowie) later kwam en ze een trio wilden, maar Paay ervoor bedankte. Ze was er nog niet aan toe. Niks aan de hand zover.
In 1974 ontmoet ze hem weer, staat ze in een achtergrondkoortje en herkent hij haar en zwaait. Zij vindt dat, terecht, leuk. Ze drinken wat en Bowie vraagt haar naar zijn hotelkamer. We hebben een hele lange nacht gehad. Wederom, mooi verhaal toch. Paay wil vervolgens verder vertellen over de jaren daarna, maar Van Nieuwkerk vraagt dan:
“gezoend en zo”
Who cares? Wat ze gedaan hebben. Paay vertelt gewoon over haar persoonlijke relatie met Bowie. Waarom slaapkamergeheimen delen? Paay wilde dat niet, hield het discreet. Maar Van Nieuwkerk moet zonodig de details weten.
Paay zegt in antwoord op vraag alleen maar “nou wel meer” en wil weer verder vertellen. Maar Matthijs richt zich tot Blokhuis of hij deze voetnoot uit de geschiedenis kent.
Het merkwaardige van dit alles is dat Van Nieuwkerk zelf op 3 mei 2013 in DWDD het hierover uitgebreid met Paay gehad heeft. In die uitzending zegt hij nl. letterlijk “Jij belandt namelijk in bed met David Bowie” Hoe kan hij dat vergeten? Of deed hij alsof?
De reactie van Blokhuis is:
“ik wist dat ze een hele goeie achtergrond zangeres was” en dat hij het niet wist. Wie gelooft dat? Wat een onzinnige reactie.
Paay gaat weer door. Dat het uniek is dat ze Bowie al zo vroeg kende. Dat is toch ook heel bijzonder. En vervolgt dat het een ontzettend warme, lieve man was, een giver. Beelen reageert plat :
“ik krijg daar een heel ander gevoel daarbij”
En ook later zegt Beelen:
“in die tijd had hij nog wel wat met Angie?”
Net of de vrije seksuele moraal van Bowie ons niet bekend is. Ook dat is Bowie. En dat heeft hij ook nooit prive gehouden. Anders dan zijn ziekte. Hij was afgelopen week overigens niet de enige 69 jarige, beroemde Brit, die aan de gevolgen van kanker is overleden, in het bijzijn van zijn familie. Ook van de acteur die professor Sneep in Harry Potter speelde wist vrijwel niemand dat hij terminaal ziek was. Heel bijzonder, om in deze tijd van alles online, smartphones, social media, etc. bekendheid met een dergelijke ingrijpende ziekte tot de beslotenheid van kleine kring te kunnen beperken. Een mooie analyse over het belang van privacy voor Bowie de aflopen 18 maanden schreef Rehana Harasgama.
Al 125 jaar geleden klonken de alarmbellen van Warren & Brandeis over teloorgang van privacy:
“Instantaneous photographs and newspaper enterprise have invaded the sacred precincts of private and domestic life; and numerous mechanical devices threaten to make good the prediction that “what is whispered in the closet shall be proclaimed from the house-tops.”
DWDD moet gezien worden als de pers in dit citaat. De onoprechtheid van Van Nieuwkerk, het kan gewoon niet dat hij dat niet meer wist van die nacht. Waarschijnlijk was het hem daar zelfs om te doen. Hij, of zijn redactie, nodigt Paay immers uit.
Er zijn meer mooie verhalen van Nederlanders. Zoals Ad Visser die bij Bowie over de vloer kwam toen deze aan Hunky Dory werkte en Bowie vertelde dat hij dacht dat het erg goed zou worden. Ook dat is een heel mooi verhaal. Maar dat van Paay is nog net iets mooier, immers, Bowie was toen in het geheel nog niet bekend.
