Thuiskopie heeft zijn zaak tegen de betalingsplichtigen van de thuiskopievergoeding gewonnen. Gisteren heeft de Rechtbank Den Haag vonnis gewezen in de zaak naar de uitkomst waarvan lang werd uitgekeken.
Met de zaak, die door de betalingsplichtigen was gestart, werd beoogd duidelijkheid te krijgen over de wijze waarop de hoogte van de thuiskopievergoeding moet worden bepaald. De rechtbank heeft de eisers niet willen volgen in 15 van de 16 verklaringen voor recht die werden gevraagd. Evenmin heeft de rechtbank de hoogte van de thuiskopievergoeding desgevorderd willen vaststellen. Het primaat daarvoor ligt volgens de rechtbank nog altijd bij de wettelijke onderhandelingsstichting SONT.
De verklaring voor recht die is toegewezen heeft betrekking op materiaal dat openbaar wordt gemaakt met expliciete of impliciete toestemming van de rechthebbende. De rechtbank oordeelt dat bij de bepaling van de thuiskopievergoeding geen rekening dient te worden gehouden met kopieerhandelingen van dergelijk materiaal. De rechtbank geeft niet aan wat moet worden verstaan onder materiaal waarvoor de rechthebbende impliciet toestemming heeft gegeven.
De rechtbank haalt aan wat eisers daaronder mede begrijpen, namelijk ook het verspreiden van een werk zonder gebruik te maken van technische beveiligingsvoorzieningen (hoewel deze beschikbaar zijn), maar laat achterwege te vermelden of zij het met deze interpretatie eens is. Het vonnis geeft op dit punt dus slechts aanleiding tot meer vragen.
Een andere punt dat slechts meer vragen oproept, is de overweging van de rechtbank dat het maken van een privé-kopie uit een illegale bron niet is toegestaan op grond van de thuiskopieregeling (art. 16c Aw). Dit ondanks de herhaaldelijke bevestiging daarvan door de minister van Justitie. De consequentie die de rechtbank hieraan verbindt, is echter niet dat daarom bij het bepalen van de hoogte van de thuiskopievergoeding geen rekening mag worden gehouden met kopieën uit illegale bron. Integendeel. Dat mag volgens de rechtbank wel.
“De Richtlijn laat onverlet dat op nationaal niveau tevens wordt voorzien in compensatie van nadeel dat de rechthebbende lijdt door het maken van privé-kopieën van illegaal materiaal.”
De vraag is dan of het thuiskopiëren uit een illegale bron daarmee niet alsnog rechtmatig is geworden. Als er een vergoeding is betaald voor een bepaalde handeling zou de handeling ook geoorloofd moeten zijn.
Het gevolg van het vonnis is dat de betalingsplichtigen weer terug naar de onderhandelingstafel moeten binnen SONT. Dat is ook altijd het standpunt van SONT geweest die ook gedaagde was in deze zaak. Het vonnis vormt een belangrijke overwinning voor Thuiskopie dat op tal van punten haar gelijk haalt bij de rechtbank. Tegelijkertijd is het vonnis wat onbevredigend omdat het ook aanleiding geeft tot nieuwe vragen. Deze procedure wordt ongetwijfeld vervolgd.
