Dat iets moois uiteindelijk kan ontaarden in een vreselijke ruzie, blijkt maar weer eens uit het volgende vonnis van de rechtbank Zeeland-West-Brabant van 17 oktober jl. De feiten zijn als volgt: gedaagde start in oktober 2016 een crowdfundingsactie voor de aanschaf van een rolstoelbus voor zijn gehandicapte zoon X. De vrouw van eiser (en dus niet eiser zelf) besluit te helpen en organiseert daarop een liefdadigheidsbingo. So far so good, zou je zeggen..
Het gaat echter mis wanneer blijkt dat de bingo helemaal niet heeft plaatsgevonden. Een paar maanden later plaatst gedaagde namelijk op zijn Facebookpagina een bericht met de foto van eiser en zijn vrouw met de volgende tekst:
[…]Iedereen opgepast voor OPLICHTSTER [Y] [eiser] uit Arnemuiden
OPLICHTSTER die geld inzamelt over de rug van hele ZIEKE KINDEREN.
Zij pakt je op het zwakste moment.
Wanneer de ouders op zijn kwetsbaarst zijn.
Mevrouw staat bekend bij Politie tros-radar en opgelicht.
Zei is bekend met ID-fraude internet-oplichten en nog veel meer zaken!!!! En veroordeeld ook al staat allemaal op camera!!!!
Maar vooral geld inzamelen over de rug van zieke kinderen
Ik heb bewijzen genoeg en ook op camera heeft zei toegegeven ons te hebben opgelicht Maar politie doet helemaal niks!!!!
En die vent die er op staat is haar man en werkt net zo hard mee!!!!!!!!!! [onderstreping MLA]
WAARSCHUW IEDEREEN VOOR DEZE OPLICHTSTER!!!!!!
ZEI MOET GESTOPT WORDEN!!!!!!![…]
2 dagen later verwijdert gedaagde het bericht van Facebook. Dit is voor eiser echter niet voldoende: hij stapt naar de voorzieningenrechter en vordert dat gedaagde een rectificatie (waarvan de inhoud helaas onduidelijk blijft) plaatst op zijn Facebookpagina. Hier voldoet gedaagde vervolgens ‘gewoon’ aan. 2 dagen na het voornoemde kortgedingvonnis, wordt op de Facebookpagina van X (de zoon van gedaagde) een bericht geplaatst met de volgende tekst:
[…] Zoals jullie weten is [X] een aantal maanden geleden opgelicht. Er zou een bingo plaatsvinden maar diegene die het organiseerde is er toen met de cadeautjes en het geld vandoor gegaan.
Nu gaat er op verschillende plaatsen een verhaal rond dat WIJ de oplichters zijn en dat de crowdfunding oplichting is
Dit is natuurlijk niet waar!!!! […] Dit alles heeft voor ons de afgelopen maanden behoorlijk veel schade aangericht. Zowel pshygisch, mentaal en ook nog eens persoonlijk.
Wij als ouders van [X] willen maar 1 ding en dat is voor hem een rolstoel bus realiseren, dit met behulp van jullie lieve mensen en donateurs. Zonder jullie zouden we dit nooit allemaal voor elkaar kunnen krijgen!!![…]
Ik hoop dat we dit een beetje recht kunnen zetten want het is rond uit belachelijk!!![…]
Een aantal maanden later komt Alberto Stegeman met een filmcrew op bezoek bij eiser. Stegeman wijdt een item over de ruzie tussen eiser en (vooral) zijn vrouw, en gedaagde. Eiser besluit opnieuw om in actie te komen, en stapt nu naar de bodemrechter. Hij vordert een verklaring voor recht dat gedaagde onrechtmatig heeft gehandeld door de twee berichten op Facebook te plaatsen, door zijn woonlocatie bekend te maken aan de tv-makers en de lastercampagne die hij zou hebben gevoerd na het kort geding.
Tevens vordert hij schadevergoeding, die zou bestaan uit de vergoeding van immateriële schade; hij zou ‘emotioneel minder stabiel’ zijn geworden en het plezier hebben verloren in zijn werk en zelfs gestopt zijn met de uitoefening van zijn favoriete sport: schaken. Tenslotte zou zijn werkgever (en dus niet hijzelf) omzetderving hebben geleden door de Facebookberichten; deze hadden hem namelijk veel ‘hinder’ opgeleverd in de uitoefening van zijn baan.
De rechter gaat hier niet volledig in mee. Hij oordeelt weliswaar dat de eerste uitlating onrechtmatig is jegens eiser, aangezien hij hierin wordt beschuldigd van iets dat hij volgens de rechter niet gedaan heeft (het gaat om de passage “En die vent die er op staat is haar man en werkt net zo hard mee!!!!!!!!!!”); volgens de rechter kan eiser immers niet verantwoordelijk worden gehouden voor het handelen van zijn vrouw.
De rechter is echter van oordeel dat eiser geen schade heeft geleden door de passage, deze is volgens hem immers niet voldoende aannemelijk gemaakt, dan wel is hier geen wettelijke grondslag voor. De andere vorderingen worden simpelweg afgewezen: aan de filmcrew was immers slechts een afschrift van de aangifte voor de vermeende oplichting door de vrouw van eiser gegeven en de informatie die daarin stond over eiser was ook zonder deze aangifte eenvoudig te herleiden. Er was volgens de rechter evenmin sprake van een lastercampagne omdat de handelingen van gedaagde – welke bestonden uit het tweede bericht op Facebook en de televisie-uitzending – niet onrechtmatig waren.
Al met al dus een interessante zaak, die helaas van een mooi initiatief in een ordinaire ruzie met de daarbij horende emoties veranderde. Dat er veel emoties speelden in de zaak blijkt m.i. overigens uit de gevorderde schadevergoeding; normaal gesproken heeft een dergelijke vordering tot immateriële schade in deze omstandigheden weinig kans van slagen, maar toch werd de procedure doorgezet. Wel ben ik benieuwd waarom de man van eiser deze zaak heeft gevoerd (en bijvoorbeeld niet zijn vrouw). Ik heb wel ideeën, maar die zijn behoorlijk speculatief. Voel je echter vrij om je eigen ideeën te droppen in de comments!
