Potloodventers heetten ze, doorgaans mannen van middelbare leeftijd die er plezier in stelden in het bijzijn van onbekenden onverwacht hun lange jas te openen en hun naakte lichaam te tonen. Gewaarschuwd werden we voor deze mannen. Er was niet veel aan te doen, anders dan weglopen.
Tegenwoordig, zoals in december 2019 in een lege treincoupé, zijn er ook jongeren, met Nike Hoodies. “Just do it” staat er op. Tja. Hij deed het, spelen met zijn geslacht. Zij was er niet van gediend. Zei er wat van. Liep weg, en kreeg een klap op haar kont.
De jongeman in december was gefilmd, met de smartphone. Kon dus anders dan de potloodventer eenvoudig geïdentificeerd. Maar hoe doe je dat, zonder onnodig inbreuk op privacy te maken. Sinds enige jaren heeft de politie als beleid beelden geblurd te tonen en de verdachte de kans te geven zich te melden. Doen ze dat niet binnen één of enkele weken, dan wordt de verdachte herkenbaar getoond. De man in kwestie zag het filmpje niet of besloot zich niet te melden.
Na één dag was het raak, de man werd herkend. De beelden waarop de verdachte herkenbaar is worden dan gelijk weggehaald. Maar ze staan altijd nog wel ergens, zoals bij zoekresultaten (hoeveel speling heeft Google cf. art. 6:196c lid 3 sub c BW “de in de bedrijfstak geldende of gebruikelijke regels betreffende de bijwerking van de informatie naleeft”?).
RTL nieuws publiceerde vandaag een stuk over deze zaak. Voordat je beelden openbaarmaakt moet je een zorgvuldige afweging maken waarbij je o.a. rekening houdt met de aard van het misdrijf, de kans op herhaling, de hoedanigheid van de dader. Zuiderveen Borgesius vond de actie van de politie disproportioneel. Dat betekent dat er andere mogelijkheden waren de dader te identificeren, of het vergrijp niet serieus genoeg is. Wat mij betreft was de actie gelegitimeerd. Zie verder: Politie nagelt ’treinrukker’ aan de schandpaal: gaat dat niet te ver?
