Vanmiddag om een uur of half 4 kwam ik thuis en in de deuropening begon een vrouw tegen mij te praten. Op zichzelf niet vreemd, behalve dat het via mijn koptelefoon ging. Op mijn scherm zag ik een melding van NL-alert, en de vraag of ik deze voortaan wilde ontvangen. Ik wist dat eerder die dag vanwege een brand in het Westelijk havengebied er een NL-alert was gestuurd, die ik overigens niet ontvangen had. Wat de mevrouw vertelde hing met deze eerdere melding samen, de rook was inmiddels dermate afgenomen dat de ramen weer open konden. Ik clickte op JA. Maar begon gelijk ook te twijfelen. Het vreemde was dat de mevrouw niks meer zei, maar ik in een of andere radio-uitzending was beland waar een andere mevrouw voor een of andere held een plaatje aanvroeg, nl. het nummer Start me Up van de Stones. Ik zag echter geen enkele actieve app, dus begreep niet hoe deze radio uitzending mijn telefoon bereikte. Ik moet bekennen dat ik er tot vandaag vanuit ging niet snel slachtoffer te worden van phishing, zelfs nadat Melanie Rieback, een Nederlandse security guru, vertelde dat in haar bedrijf echte specialisten nog wel eens in phishing acties trapten. Door die gekke radiouitzending, dat ik de eerste NL-alert niet ontving en dat ik op JA had geclickt dacht ik slachtoffer te zijn geworden van phishing. Ik zette mijn telefoon direct uit. Nu, zo’n 5 uur later heb ik hem weer aangezet. Net ook een bericht gelezen uit december 2015 NL-Alert – De soap achter het mobiele luchtalarm. Dat ik geen sporen in mijn berichten of internetverkeer kon vinden zou kunnen kloppen, het is blijkbaar technisch net iets anders, zo maakt Arnoud Wokke in het interessante artikel duidelijk. Bij nader inzien denk ik dat ik toch geen slachtoffer van phishing ben geworden. Helemaal zeker weten doe ik het niet.
Gepubliceerd op 22 april 2017 categorieën Cybersecurity, Telecommunicatierecht
Deze blog is automatisch geïmporteerd uit een oudere versie van deze website. Daarom is de lay-out mogelijk niet perfect.
