De World Cinema Foundation herstelt en archiveert niet alleen oude films. Sinds kort worden de films ook online geplaatst en kunnen zij door gebruikers worden bekeken. Het bekijken van de films is bovendien vaak gratis. Verwacht wordt dan ook dat het doorslaand succes wordt. Met haar werkzaaamheden levert de stichting een waardevolle bijdrage aan het conserveren en ontsluiten van het cultureel erfgoed. Veel van de originele versies van oude films zijn de loop der jaren onherstelbaar beschadigd of verdwenen. Slechts 10 procent van de stille films die in de Verenigde Staten zijn gemaakt bestaan nog.
Naar Nederlands recht rijst evenwel de vraag of het auteursrecht aan de werkzaamheden van de stichting in de weg staat. De wet kent weliswaar een beperking die tot op zekere hoogte het preserveren van o.a. cineastische schatten mogelijk maakt (art. 16n). Maar de wet kent geen uitzondering die het openbaar maken van films zonder voorafgaande toestemming van rechthebbenden toestaat. het verkrijgen van toestemming is natuurlijk een schier onmogelijke opgave bij oude films. De rechten zullen niet zelden (geheel of gedeeltelijk) bij de erven van de makers liggen. Probeer dat maar eens correct te achterhalen.
Op dit moment wordt in het kader van de Europese Gemeenschap onderhandeld over een richtlijn die de beschermingsduur van commerciële fonogrammen verlengd. Tevens zou in de richtlijn aandacht aandacht worden besteed aan zogenaamde wezenwerken. Dat zijn werken waarbij de makers niet meer kunnen worden achterhaald. Hopelijk voorziet die richtlijn in een praktische oplossing voor het gesignaleerde probleem, dat zich met name bij films voordoet omdat daarbij zoveel individuele rechthebbenden zijn betrokken. Mocht die oplossing er inderdaad komen, dan doet het auteursrecht de World Cinema Foundation niet de das om. Vooral scholen, musea, festivals en film-clubs – grote afnemers van de oude films – zullen de Europese wetgever daarvoor dankbaar zijn.
