Na een jarenlange procedure, gestart in 2000, hebben freelance journalisten een schadeloosstelling gekregen van PCM. PCM had werken van de journalisten zonder hun toestemming opgenomen in een persdatabank.
In eerdere tussenvonnissen had de rechtbank Utrecht al geoordeeld dat PCM de journalisten een vergoeding moest betalen met een opslag als compensatie voor geleden schade, en was een onafhankelijke deskundige benoemd die over de hoogte van de vergoeding moest adviseren.
Volgens de deskundige hadden de journalisten recht op het rendement dat hun werken bij inbreng in de databank zouden hebben opgebracht, uitgedrukt als een percentage van 100% van het oorspronkelijke honorarium. Dit uitgangspunt berust op de aanname dat de exploitatiewaarde van de betreffende werken na de eerste publicatie in een dagblad nog even hoog is als de oorspronkelijke waarde van de werken.
In het eindvonnis van 26 maart 2008 oordeelde de rechtbank dat zij de berekening van de deskundige niet overneemt, omdat zij zich niet kan vinden in het uitgangspunt van de deskundige dat de waarde van een hergebruikt werk even groot is als de waarde van het oospronkelijke werk. De rechtbank bepaalt vervolgens zelf de hoogte van de vergoeding op 2% van het oorspronkelijke honorarium met een opslag van 0,5% als compensatie voor de geleden schade. De rechtbank heeft hiervoor gekeken naar de vergoeding die de journalisten destijds waarschijnlijk hadden kunnen bedingen voor opname van hun werken in de databank.
