Een ludieke actie van een makelaar heeft geleid tot een procedure tegen de staat.
Wat was er aan de hand? Om de verkoop van een woning te bespoedigen heeft de makelaar in overleg met de toenmalige eigenaar van de woning, een actie getiteld “het sms-huis” georganiseerd.
De actie behelste het principe van de omgekeerde inschrijving per sms. Belangstellenden voor de woning konden door middel van het versturen van een sms-bericht een bieding uitbrengen op de woning. De deelnemer met de laagste unieke bieding zou het recht krijgen om de woning te kopen. Uit de opbrengsten van de sms-berichten (met de ontvangstbevestigingen) zou het verschil tussen het laagste unieke bod en de martkwaarde van de woning worden betaald.
De Nederlandse staat is zich er vervolgens mee gaan bemoeien, omdat zij dit een kansspel vond. De makelaar zag zich genoodzaakt de actie te staken, maar spande wel een procedure aan. In die procedure staat de vraag centraal of de actie kwalificeert als een kansspel.
De rechter overweegt van wel. Er is volgens de rechter sprake van het meedingen naar een prijs, terwijl niet kan worden gezegd dat de deelnemers aan de actie hun kansen op winst in overwegende mate kunnen beïnvloeden. De rechter overweegt omtrent dat laatste punt: “juist de omstandigheid dat ieder van de deelnemers aan de actie een werkwijze als door [eiseres] beschreven kan volgen heeft namelijk tot gevolg dat de mogelijkheid om de uitslag te beïnvloeden voor iedere deelnemer weer precies gelijk is. Als [eiseres]s eigen stellingen kloppen, kan een ieder zich van de door haar bedoelde methodes bedienen, zodat het gebruik daarvan geen voorsprong geeft op de andere gebruikers. Daarmee heeft elke speler weer gelijke en dus geen overwegende invloed.“
Verder overweegt de rechter nog: “[eiseres] heeft er verder nog op gewezen dat er in Nederland met enige regelmaat acties worden ondernomen die vergelijkbaar zijn met de actie en waartegen de Staat niet optreedt. [eiseres] heeft in dit verband als voorbeelden aangehaald: de verkoop van woningen bij inschrijving (waarbij belangstellenden een bod kunnen uitbrengen in een gesloten envelop en degene met het hoogste bod het recht krijgt om de woning te kopen), de veiling (bij opbod dan wel afslag) van woningen en de verloting van woningen. [eiseres]s vergelijking gaat mank. Weliswaar draagt ieder van die acties die zij opsomt een kanselement in zich, maar het verschil met de door [eiseres] georganiseerde schuilt hierin dat met díe actie geen reële marktprijs wordt verkregen; bij de acties waarmee [eiseres] een vergelijking trekt gebeurt dat wel. “
Lees hier meer.
