Het is meen ik een wereldwijde trend dat er allerhande administratieve taken door wetenschappelijk personeel wordt verzorgd. Mailtjes met commentaar naar studenten, cijfers invoeren, etc. Soms als de hulp wordt ingeroepen van ondersteunend personeel is een reactie dat het niet tot het takenpakket hoort. Dus dan staat de wetenschapper bijvoorbeeld te kopiëren, niet dat dit tot zijn/haar takenpakket hoort, maar als het moet gebeuren zit er niets anders op.
Binnenkort is er een interne verhuizing. Een wetenschapper wil wat kasten en een rustige werkruimte, een raam dat open kan, een licht dat niet altijd aan staat en niet uit kan. Al weer geruime tijd terug werd in diverse opgetuigde projectgroepen urenlang over zaken gesproken die ook in 5 of 10 minuten konden worden behandeld. Een collega sms-te na 2 uur en 40 minuten van een dergelijk overleg de veelzeggende woorden dat hij het liefst met zijn hoofd tegen het tafelblad wilde stoten.
Er is best veel wat bedacht was door ingevlogen consulstants tegengehouden, die allerhande overlegplekken en andere frivoliteiten ingetekend hadden waar niemand op zat te wachten. Die zijn nu verdwenen. Wel zijn er minder kasten, waarom is niet per se duidelijk. Eerlijk gezegd had er veel geld en tijd bespaard kunnen worden door alles bij het oude te laten.
Klein voorbeeld. Er staan vijf kasten, dat worden er zes. Maar die worden iets anders neergezet in de open ruimte. Je zou prima de vijf kasten kunnen laten staan. En er een bijzetten. Maar dat gebeurt dus niet. Al de vijf kasten moeten uitgeruimd, en weer opnieuw ingeruimd. De consultant vindt de nieuwe opstelling vermoedelijk veel fraaier. We could not care less…
Een collega van mij op de UvA confronteert in een situatie waarin het ondersteunend personeel niet per se ondersteunt, maar het er meer op lijkt dat de wetenschapper de ondersteunende staf moet dienen, met aan te geven dat de reden dat zij betaald krijgen is omdat hij geld verdient. Dat klopt. Maak je geen vrienden mee. Maar zoals het nu gaat, waarbij ook financiën niet transparant zijn, begrotingen verschijnen in de loop van het jaar waar de begroting op ziet en er overigens weinig overzicht is in het geld, is zorgelijk.
Waarom veranderen we het niet? We proberen het wel. Bij herhaling. Maar uiteindelijk zijn het krachten/machten, waar het moeilijk is doorheen te breken. En, het kost ook veel te veel nutteloze energie het te proberen. Energie die je liever in onderzoek en onderwijs stopt. Wij proberen het af te laten glijden, gelaten. En gaan over tot de orde van de dag.
