Beslagleggen op bankrekeningen in Duitsland, Frankrijk of zelfs Roemenië. Binnenkort moet dit voor Nederlandse burgers en bedrijven gemakkelijker worden door de invoering van het Europees bankbeslag. Minister Van der Steur (Veiligheid & Justitie) heeft daartoe vorige week een wetsvoorstel ingediend dat uitvoering geeft aan de Europese verordening waarin de procedure tot Europees bankbeslag is geregeld.
Nu moeten bedrijven en burgers nog naar de rechter stappen in het land van de schuldenaar. Dit proces neemt veel tijd in beslag en kan, afhankelijk van het land in kwestie, ook financieel ongunstig uitpakken, omdat de kosten voor beslaglegging niet in alle EU-landen hetzelfde zijn. Daarbij hebben veel ondernemingen te maken met grensoverschrijdende vorderingen die onbetaald blijven. Volgens minister Van der Steur moet het aantal oninbare grensoverschrijdende vorderingen met deze procedure omlaag worden gebracht.
Met de komst van het Europees bankbeslag wordt het mogelijk om – naast de nationale procedure met betrekking tot conservatoir beslag – bij een
Nederlandse rechter een Europees bevel tot conservatoir beslag te verkrijgen voor een schuldenaar in een ander EU-land. Conservatoir beslag kan worden gelegd op bezittingen van de schuldenaar, zodat de schuldenaar deze niet snel van de hand kan doen voordat de rechter uitspraak heeft gedaan in de hoofdzaak. Op deze manier heeft de schuldeiser meer zekerheid dat er na de uitspraak van de rechter nog voldoende bezittingen zijn om een vordering te kunnen innen. In geval van bankbeslag wordt, de naam zegt het al, beslag gelegd op de bankrekening van de schuldenaar.
In de verordening wordt onder meer de procedure geregeld die volgt nadat de schuldeiser van de rechter een Europees bevel tot conservatoir bankbeslag heeft mogen ontvangen. De bevoegde instantie van de lidstaat die het beslag ten uitvoer kan leggen dient vervolgens de nodige stappen te ondernemen om het bevel overeenkomstig haar nationale recht ten uitvoer te laten leggen. Dit kan door het bevel toe te zenden aan een entiteit die in die lidstaat verantwoordelijk is voor het uitvoeren van een dergelijk bevel of, indien het nationale recht daarin voorziet, door de bank opdracht te geven het bevel uit te voeren.
Wanneer de schuldeiser niet weet bij welke bank de schuldenaar zijn geld heeft ondergebracht, kan de schuldeiser de nationale rechter verzoeken om hierover informatie op te vragen bij de verschillende Europese banken. Onder de huidige wetgeving is dit niet mogelijk en kan slechts beslag worden gelegd wanneer bekend is waar de schuldenaar zijn geld heeft staan.
Of met het Europees bankbeslag het aantal onbetaalde grensoverschrijdende vorderingen daadwerkelijk zal afnemen moet worden afgewacht. De verordening is per 18 januari 2017 van toepassing.
Met dank aan Michiel van der Zijpp
