Gisteren heeft de Brusselse rechtbank van koophandel besloten het taxi-initiatief Uber te verbieden. De dienstverlening van Uber bestaat, doodgewoon, uit het koppelen van passagiers aan taxichauffeurs die zich kriskras door de stad bevinden. Het mooie aan Uber is echter dat dit allemaal digitaal werkt: je installeert de Uber-app waarmee je exact kunt aangeven waar je opgepikt wil worden en wat je bestemming is, waarna je direct ziet hoe lang het duurt voordat de dichtstbijzijnde taxi jou heeft bereikt. De prijs van het ritje, die veelal onder het tarief van de reguliere taxidienst ligt, wordt direct van je PayPal-account of creditcard afgeschreven. Het idee werkt als een trein: Uber is wereldwijd al in meer dan 70 steden actief.
Sinds een maandje verricht Uber haar diensten ook in Brussel, maar deze aanwezigheid lijkt van korte duur. De Belgische rechter oordeelde dat de dienst niet in overeenstemming met de wetgeving voor taxibedrijven is: zo hebben de bestuurders, veelal particulieren die hun eigen auto beschikbaar stellen, geen taxivergunning. Derhalve is Uber, aldus Brusselse taxibedrijven en de Belgische rechter, een oneerlijke concurrent op de taximarkt. Daarom moet Uber haar dienst in Brussel direct staken en riskeert zij vanaf nu een dwangsom van €10.000 per uitgevoerd taxiritje.
Voor Uber lijkt er dus niets anders op te zitten dan zich neer te leggen bij de Belgische taxiwetgeving. Als het echter aan Neelie Kroes ligt (Eurocommissaris voor de Europese Digitale Agenda), wordt het vonnis van de Brusselse rechter zo snel mogelijk teruggedraaid. Ze liet op Twitter blijken woest te zijn over het verbod van Uber; “we leven toch zeker niet in de 19e eeuw?!” Ook op haar officiële blog uitte Kroes haar onvrede: “This decision is not about protecting or helping passengers – it’s about protecting a taxi cartel.”
Kroes is groot fan van digitale innovatie en kan het niet hebben dat bestaande, archaïsche wetgeving initiatieven als Uber de nek omdraait. Het is echter de vraag of het Europese mededingingsrecht zich verzet tegen een verbod op diensten als Uber: daarvoor moet bijvoorbeeld worden aangetoond dat er verboden prijsafspraken tussen huidige taxi-aanbieders zijn gemaakt (kartel) of dat deze aanbieders misbruik maken van hun economische machtspositie. Vooralsnog lijkt het op dat een wijziging van de Belgische taxiwetgeving noodzakelijk is om initiatieven als Uber bestaansrecht te schenken.
In Nederland werkt Uber overigens samen met reguliere taxidiensten die in het bezit zijn van een vergunning, en kunnen particulieren via Uber niet op eigen houtje taxiritjes verzorgen. Een dergelijk verbod lijkt in Nederland dan ook, vooralsnog, niet op de loer te liggen.
