Bij onze oosterburen heeft de gevestigde media-orde het niet makkelijk in de strijd tegen ‘Adblockers’. Na eerdere uitspraken van de rechter in Hamburg en Berlijn, heeft ook het Landgericht Köln geoordeeld dat de handelswijze van Adblock Plus niet in strijd is met wet- of regelgeving.
De reden dat uitgevers nu al drie keer een zaak tegen Eyeo (het moederbedrijf van Adblock Plus) hebben aangespannen laat zich raden. Een Adblocker is een tool die internetgebruikers kunnen installeren om (zeer irritante) reclames te omzeilen. Zo begint jouw YouTube-filmpje direct met afspelen als je een Adblocker hebt geïnstalleerd en hoef je nooit meer gefrustreerd pop-up vensters weg te klikken. Een doorn in het oog van uitgevers: zij leven immers grotendeels van de inkomsten die hun adverteerders binnenbrengen. Door Adblockers zien zij deze inkomsten steeds meer slinken.
Nadat eerst Zeit Online en Handelsblatt en later ProSiebenSat.1 en RTL het in Duitsland al niet haalden, delft ook Axel Springer nu het onderspit in de strijd tegen de Adblockers. De stelling dat uitgevers het grondwettelijke recht hebben om te mogen adverteren – dat niet mag worden beperkt door Adblockers – werd van tafel geveegd. Volgens de Zivilkammer is er geen sprake van een gerichte beperking van de concurrentie, noch van een algemene marktverstoring die een verbod op het gebruik van Adblock Plus rechtvaardigt.
Klare taal van de rechtbank: Adblock Plus handelt volgens de regels en uitgevers moeten hun inkomsten maar elders vandaan halen. Overigens deden de advocaten van Axel Springer, zo begreep ik, een nogal boude uitspraak in de procedure: het verspreiden van advertenties zou de core business van het bedrijf zijn en de journalistieke content van het medium niet meer dan een middel om de advertenties onder de aandacht van lezers te brengen. Dit is natuurlijk de wereld op z’n kop; advertentie-inkomsten zouden juist een positief neveneffect moeten zijn van uitstekende journalistiek.
Ondanks wederom een vernietigend vonnis, wil Axel Springer het hier niet bij laten zitten: het bedrijf heeft laten weten in beroep te zullen gaan. Wat mij betreft is deze hele exercitie een déjà vu; probeerde de muziekindustrie haar positie ook niet met alle juridische middelen te verdedigen tot zij inzag een andere koers te moeten varen? Uiteraard zijn we benieuwd naar de uitkomst van de zaak in hoger beroep, maar misschien is het voor de Duitse uitgevers langzamerhand tijd om een ander verdienmodel aan te meten..
