Gepubliceerd op 16 november 2018 categorieën Internet & e-commerce
De praktijk kan interessante invalshoeken blootleggen over wat er in het recht ontbreekt. Toen ik mij net met e-commerce law bezighield bestelde ik twee CDs uit Amerika, waarbij ik de totale prijs incl. verzendkosten ok vond omdat ik een wat duurdere en een goedkope CD had en alles bij elkaar het een goede koop was. Vervolgens kreeg ik maar één CD toegestuurd, de dure, die door de verzendkosten meteen wel erg duur werd. Daar is niks over geregeld en het Nederlandse recht zou me overigens niet geholpen hebben, aangezien CDnow een in 2002 gestopt Amerikaans bedrijf was.
Onlangs kreeg ik, en dan realiseer je je pas dat het eigenlijk altijd goed gaat, een pakketje met het juiste adres, maar de inhoud was de bestelling van een mevrouw uit Dilsen-Stokkum (heb even op de kaart gekeken en mogelijk weleens gefietst toen ik in Maastricht woonde). En wat doe je dan? Contact opnemen met het bedrijf. Ze reageerden met:
“Dat is vervelend om te horen.”
So far so good. Ze vervolgden met:
“Je kan de verkeerd geleverde bestelling gratis retourneren naar onderstaand adres.”
Ook prima. En dan:
“Zou je zo vriendelijk willen zijn om het betreffende artikel (met korte beschrijving van de klacht en jouw ordernummer) te retourneren naar:”
Dat vond ik al wat minder. Maar goed, ik wil er best een printje van mijn mail bijdoen. Ze eindigden met:
“Je bent zelf verantwoordelijk voor de retourzending. Bewaar daarom het verzendbewijs (barcode / track&trace) alsjeblieft goed totdat je de bevestiging heeft ontvangen dat wij jouw retour hebben verwerkt.
Na ontvangst van jouw retourzending zullen wij de juiste artikelen naar je sturen.
Nog onze excuses voor het ongemak.“
Vriendelijk, nog eens excuses. En track&trace, ik zal die goed bewaren. Maar hoezo wachten ze met het herstellen van hun fout, totdat ik het foute pakket heb opgestuurd? Mijn reactie was:
“Ik zal het terugsturen. Wel bijzonder vreemd dat jullie pas gaan verzenden als het verkeerd bezorgde binnen is, dus ik nu nog langer moet wachten op al betaalde goederen. Die had ik immers nu al in huis moeten hebben.”
Daar heb ik geen antwoord meer op gekregen. Los van de juridische merites vind ik het niet getuigen van zorgvuldig ondernemerschap om niet direct de oorspronkelijk bestelling, die zelfs in dat geval al later arriveert dan als in eerste instantie het goede pakket verstuurd was, op te sturen, maar te wachten op binnenkomst van het verkeerde pakket. Juridisch vraag ik me af of hier iets over geregeld is. De zaak is a-typisch, zal niet vaak voorkomen. Als er een regel zou moeten geformuleerd zou dat iets zijn als:
“Indien de verkoper abusievelijk een verkeerde bestelling verstuurt, dient deze terstond als hem dit ter kennis komt de oorspronkelijke bestelling alsnog naar het juiste adres te versturen.”
Dit is zo vanzelfsprekend dat het niet regeling zou behoeven, maar er zijn dus klaarblijkelijk bedrijven die niets met een open deur als bovenstaande frase doen maar in plaats daarvan een reactie opwekken als in het bekende (voor de ouderen en mijn studenten van de afgelopen jaren) Stuif-es-in slotlied:
“…dat doet de deur dicht, daar zijn geen woorden voor…”
Deze blog is automatisch geïmporteerd uit een oudere versie van deze website. Daarom is de lay-out mogelijk niet perfect.
