Een interessante uitspraak van de voorzieningenrechter van de Rechtbank Zwolle-Lelystad. Van 10 december 2008 alweer, maar nu pas gepubliceerd.
Iedereen die muziek openbaar wil maken heeft daarvoor toestemming nodig van Buma, althans moet voor dat openbaar maken aan Buma een vergoeding betalen, zoveel is wel bekend. Maar wanneer maakt u nu muziek openbaar? Bijna zeker indien u in uw restaurant muziek draait. Er wordt daardoor immers een nieuw publiek bereikt dat de muziek niet had gehoord als u die niet had gedraaid. Van een openbaarmaking is geen sprake als u thuis een CD opzet, want dan stelt u de muziek niet ter beschikking aan het publiek. U luistert er slechts naar in de huiselijke kring.
Maar wat nu als u op de druk bezochte Amsterdamse Elandsgracht op één hoog woont en in de zomer muziek draait met de ramen open? U stelt de muziek dan zeker ter beschikking aan een nieuw publiek. Bovendien wordt de Elandsgracht daardoor, afhankelijk van uw muzieksmaak, een stukje gezelliger en daardoor nog drukker. Misschien wordt uw huis wel meer waard. Mag dat? “Natuurlijk mag dat”, vind ik een logische reactie. Maar dat zal de kort geding rechter in Zwolle waarschijnlijk niet vinden.
In een bedrijf in Emmeloord, Suplacon, constateerde een medewerker van Buma dat muziek ten gehore werd gebracht via radio’s. Of dit een openbaarmaking is, is afhankelijk van het antwoord op de vraag of daarmee een bedrijfsbelang wordt gediend, zo heeft de Hoge Raad bepaald. Was dat hier het geval? Ja, een tevreden werknemer werkt immers harder, zo overwoog de rechter in Zwolle. En dat men van het horen van het nummer “Ik kan het niet alleen” heel tevreden wordt, staat schijnbaar buiten kijf. Voor mij geldt, van de versie van De Dijk word ik heel tevreden, van die van Marco Borsato minder, maar van het horen van geen van beide verwacht ik harder te gaan werken.
Hoe dan ook, interessanter is de passage waarin de voorzieningenrechter oordeelt dat ook het feit dat Suplacon haar werknemers toestaat om naar muziek te luisteren op hun eigen I-pod, een openbaarmaking is. Dat gaat nog verder dan het voorbeeld op de Elandsgracht. De werkgever moet toestemming hebben om zijn werknemers toestemming te geven om te luisteren naar hun eigen muziek op hun eigen I-pod? Wees dus gewaarschuwd. Zodra u in de positie verkeert dat u mensen kunt verbieden naar hun I-pod te luisteren, zou ik dat maar doen. Zo dus op de werkvloer, maar ook bijvoorbeeld op het schoolplein, in de taxi, in het openbaar vervoer en in de Albert Heijn.
Lees hier de uitspraak.
