Bart van der Sloot schreef deze week een bijzondere brief naar de Volkskrant getiteld
Als wetenschapper op ‘goed gesprek’ bij de AIVD: mag het een tandje professioneler?
Hij geeft aan gebeld te zijn door een mevrouw van de AIVD na in een uitzending van Nieuwsuur:
“Het gesprek meanderde wat en ik zei dat niet alleen deze overheidsdienst gegevens opvraagt van private organisaties, maar ook de inlichtingendienst, de politie en de belastingdienst.”
Ook wees de mevrouw hem op het feit dat er een Wet op de Inlichtingen- en veiligheidsdiensten bestaat. Dat weet Bart van der Sloot natuurlijk, maar ik begrijp wel dat de mevrouw dat hem vertelde. Hij zei nl. in Nieuwsuur
“Overheidsdienst die gewoon maar wat doet, zonder wettelijke basis … privésfeer… moet je zeker weten dat je een wettelijke basis hebt… overheidsdiensten een beetje los omgaan met die wettelijke basis…”
Dat is drie keer over een (ontbrekende) wettelijke basis en daar direct op volgt in antwoord op de vraag hoe vaak er geshopt wordt bij de overheid door private bedrijven:
“We weten dat het echt heel veel gebeurt. Je ziet eigenlijk alle overheidsinstanties doen dat, Inlichtingendiensten..”
Tenslotte zegt Bart van der Sloot nog aan het eind dat bedrijven nooit nee zeggen als de inlichtingendienst aanklopt. Dit lijkt me te stellig, niet vaak zou kunnen.
Kortom, er was wel wat meer gezegd dan enkel dat de AIVD ook gegevens opvraagt.
Dat gezegd hebbende, kan ik me overigens helemaal in het stuk van Bart van der Sloot vinden. Het is niet goed te begrijpen dat de AIVD na dergelijke terloopse opmerkingen (het eigenlijke item ging over frauderende studenten en DUO), die ook niet echt schokkend zijn, iemand benadert.
Wat natuurlijk zou kunnen is dat Bart van der Sloot al lang op een lijstje van de AIVD stond en dit een mooie publieke aanleiding was om contact met hem op te nemen. Dergelijke lijsten van persons of interest zijn immers geheim…
