In mei van dit jaar introduceerde het Europees Hof in de Costeja uitspraak het recht om vergeten te worden. De Amsterdamse rechtbank stelt in haar uitspraak van 18 september 2014 grenzen aan dit recht. De rechtbank oordeelt namelijk dat het recht om vergeten te worden niet geldt voor criminelen.
Het ging in deze zaak om de escortbaas Arthur van M. In een programma van Peter R de Vries werd deze man ontmaskerd tijdens het beramen van een huurmoord. Arthur van M. was in eerste instantie veroordeeld wegens poging tot uitlokking van een huurmoord, maar is hangende het hoger beroep op vrije voeten.
De escortbaas wil nu dat Google verschillende links die verwijzen naar websites waarop informatie staat over de veroordeling van de man, worden verwijderd.
De rechtbank wijst de vorderingen af en onderbouwt dat als volgt in rechtsoverweging 4.11:
(…)
Thans heeft eiser de gevolgen van zijn eigen handelen te dragen. Het plegen van een misdrijf heeft nu eenmaal tot gevolg dat men op zeer negatieve wijze in het nieuws kan komen en dit laat ook op het internet – mogelijk zelfs zeer langdurig – zijn sporen na. Het Costeja-arrest beoogt personen niet te beschermen tegen alle negatieve berichten op internet, maar alleen tegen het langdurig ‘achtervolgd worden’ door berichten die ‘irrelevant’, ‘buitensporig’ of ‘onnodig diffamerend’ zijn.
De veroordeling voor een ernstig misdrijf zoals het onderhavige en de negatieve publiciteit als gevolg daarvan zijn in het algemeen blijvend relevante informatie over een persoon. De negatieve kwalificaties die daarbij kunnen voorkomen zullen slechts in zeer uitzonderlijke gevallen ‘buitensporig’ of ‘onnodig diffamerend’ zijn.
(…)
De rechtbank geeft hiermee invulling aan het door het Europees Hof tamelijk ruim geformuleerde recht om vergeten te worden. Het Costeja arrest bepaalt dat bij een verzoek tot verwijdering van belang is of de verkregen informatie, gelet op het geheel van de omstandigheden van het geval, ontoereikend, niet of niet meer ter zake dienend (irrelevant) of bovenmatig is ten aanzien van het doel van de verwerking. De rechtbank vult dit zo in dat negatieve publiciteit als gevolg van een ernstig misdrijf juist blijvend relevante informatie over een persoon is. Slechts in uitzonderingsgevallen kan een verzoekt tot verwijdering daarvan worden toegewezen.
Wel moet worden opgemerkt dat het hier gaat om een uitspraak in kort geding met specifieke feiten. In andere situaties kan tot een andere conclusie worden gekomen. De rechtbank geeft dat ook zelf aan. Een verzoek tot verwijdering kan wel slagen indien er sprake is van het opnieuw aan de orde stellen van een ernstig misdrijf met kennelijk geen ander doel dan de betrokkene te schaden of wanneer er niet zozeer van zakelijke berichtgeving sprake is, maar van een ‘scheldpartij’ (r.o. 11).
Hoe dan ook, over de vraag of de wijze waarop de rechtbank het Costeja arrest uitlegt juist is, kan worden getwist.
Ondertussen wil de Article 29 Data Protection Working Party (“WP29”) meer duidelijkheid scheppen over het al dan niet moeten verwijderen van informatie. In een persbericht van de WP29 wordt namelijk de komst van een “tool box” aangekondigd. Deze tool box bedoeld voor zoekmachines moet zorgen voor een gecoördineerde en consistentie afhandeling van verzoeken tot verwijdering van informatie. Waar deze tool box precies uit bestaat, is nog niet helemaal helder. Wel vermeldt het persbericht dat er een netwerk van contactpersonen wordt ingesteld om zo gemeenschappelijke criteria te ontwikkelen voor de afhandeling van verzoeken. Een dergelijk netwerk zorgt volgens de WP29 voor:
– Een gemeenschappelijke lijst met beslissingen op verzoeken tot verwijdering;
– Een dashboard waarmee gelijksoortige alsmede nieuwe of ingewikkelde casus kunnen worden geïdentificeerd.
Lees hier de volledige uitspraak en hier het volledige persbericht.
